Ο συχνότερος τρόπος προσβολής της ιδιοκτησίας είναι η αμφισβήτησή της από κάποιον τρίτο, συνήθως γείτονα, η οποία εκδηλώνεται με τη μορφή της καταπάτησης. Άλλες μορφές διατάραξης αποτελούν η παροχέτευση υδάτων, η παρενόχληση λόγω καπνών ή μουσικής, η παρεμπόδιση εισόδου κ.α.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ο νόμος παρέχει ένα επαρκές οπλοστάσιο στον πληττόμενο ιδιοκτήτη που ξεκινά από την αυτοδύναμη προστασία, δηλαδή από την άμεση απόκρουση της προσβολής της ιδιοκτησίας εκ μέρους του ιδιοκτήτη χωρίς καμία άλλη διατύπωση, ακόμη και με τη βία ως άμυνα
Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο για οποιοδήποτε λόγο το πρώτο βήμα του ιδιοκτήτη είναι η λήψη ασφαλιστικών μέτρων, τα οποία όμως πρέπει να ζητηθούν με κατάθεση αίτησης ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου το πολύ μέσα σε ένα έτος από την προσβολή της ιδιοκτησίας. Με την κατάθεση της αίτησης είναι δυνατή και η έκδοση προσωρινής διαταγής, η οποία ρυθμίζει ακόμη πιο άμεσα την κατάσταση.
Σε κάθε περίπτωση, ο ιδιοκτήτης του οποίου η ιδιοκτησία, είτε είναι διαμέρισμα, είτε οικόπεδο, είτε χώρος στάθμευσης, είτε χωράφι, πλήττεται μπορεί να ασκήσει κατά του υπαιτίου της προσβολής αγωγή ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου και να ζητήσει την προστασία του δικαιώματός του, ενώ δεν πρέπει να αποκλείεται η επίλυση του ζητήματος και μέσω της διαδικασίας της διαμεσολάβησης, η οποία προηγείται της προσφυγής στα δικαστήρια.
Δεδομένο, πάντως, είναι ότι η όποια προσβολή της ιδιοκτησίας πρέπει να αποκρούεται σύντομα, καθώς η καθυστέρηση στην άσκηση των νόμιμων δικαιωμάτων ενέχει τον κίνδυνο αποδυνάμωσής τους αν όχι παραγραφής τους.